Was passiert ist, ist passiert. Het verleden is gedaan en punt uit. Dat men zijn verleden, fysiek en/of mentaal, zou meedragen is een illusie. De enige - slechts schijnbaar paradoxale - verklaring voor het feit dat zovelen niet alleen hun maar ook andermans verleden met zich meedragen is dat het verleden het enige is waar men vat op heeft. Het verleden kan eeuwig herkauwd, geherstructureerd en geherinterpreteerd worden, naar eigen believen. Het is het enig maakbare. Als het op ons verleden aankomt zijn we allemaal (op zijn minst onvrijwillige) revisionisten.

Momentum is diepte en gelaagdheid.

Degene die onze steun verdient en waar onze sympathie naar moet uitgaan is degene die met het bestaan worstelt. Degene die elke dag weer vecht om het hoofd boven water te houden. Degene die moeite heeft om zijn gedachten en gevoelens adequaat of op een aanvaarde manier te uiten. Degene die steeds opnieuw probeert en toch niet slaagt.

Wie kans wil zien op een min of meer gelukkig bestaan, doet er goed aan zich zo snel als mogelijk radicaal van alle mogelijke illusies te bevrijden.